افغانستان درکشاکش گسست و تداوم - صلح طلبان افغانستان

هر آوندى بدانچه در آن نهند تنگ شود جز آوند دانش که هر چه در آن نهند فراختر گردد . [نهج البلاغه]

صلح طلبان افغانستان

صفحه اصلی پیام‌رسان پست الکترونیک شناسنامه RSS Atom پارسی بلاگ پارسی یار

افغانستان درکشاکش گسست و تداوم

قاسم عرفانی

بی تردید نگاه شهروندان افغان، جوانب خارجی ذی دخل در مسایل افغانستان و آگاهان امور کشور به سال 2014 دوخته شده است؛ زیرا 2014 سال کشاکش گسست و تداوم برای افغانستان است.

انتخابات ریاست جمهوری بهار آینده، انتقال مسئولیت های امنیتی و اقتصادی و پیمان امنیتی کابل- واشنگتن، هرکدام عرصه های است که می توانند زمینه ساز گسست های فراوان و یا بستر ساز تداوم های متعدد باشند.

1. تداوم همکاری های امنیتی ودفاعی یا قطع همکاری ها؛ این روزها که در آستانه ورود به 2014 قرار داریم، موضوع پیمان امنیتی با امریکا و در واقع کشاکش گسست از غرب و تداومهمکاریها سخت بر افکار عمومی افغانها سایه افکنده است. تنش در راوبط کابل - واشنگتن به خاطر این موضوع و پا فشاری دو طرف بر مواضع شان این ذهنیت را ایجاد کرده است که در صورت عدم امضاء این پیمان، امکان دارد که امریکا «گزینه صفر» را در پیش گرفته و همکاری های افغانستان و غرب پایانیابد.هرچند چنین گسستی در نهایت بعید به نظر می رسد ولی کمترین احتمال آن نیز موجبات نگرانی طیف های وسیعی از اقشار مختلف را فراهم کرده است. با اینکه تعدادی از افغانها اتکاء به «کفار» را منافی با عزت، استقلال و حاکمیت کشور اسلامی افغانستان دانسته و از خروج کامل نیروهای غربی حمایت و رئیس جمهور را در راستای عدم امضاء پیمان تشویق و تشجیع می کنند، اما درصد قریب به اتفاق افغانها از عامه مردم گرفته تا دانشجویان، اساتید دانشگاهها، احزاب و نهادهای مدنی، گسست همکاری با غرب را سر آغاز سقوط نظام و نابودی دست آوردهای یک دهه گذشته می دانند. موقف «لوی جرگه مشورتی » گواه بر این مدعی است. تجربه تلخ دهه نود که اثار جراحات و دردهای مزمنش همچنانپیکره زخمی کشور را رنج می دهد، و تجربه جاری عراق که دمار از روزگار این کشور در اورده است مثالهای عینی است که مردم را به سمت تدام همکاری با امریکاترغیب و از قطع همکاریها برحذر می دارد.

2. استمرار نظم دموکراتیک یا بازگشت به سنت حاکمان گذشته؛ هرچند در مورد برگزاری انتخابات ریاست جمهوری تردیدهای جدی وجود ندارد با این وجود در سال 2014 ثابت خواهد شد که روند دموکراتیک انتقال قدرت که پس از طالبان تهداب گذاری شده است استمرار پیدا خواهد کرد یانه؟ ضمن این که اصل برگزاری انتخابات ریاست جمهوری خودکارکرد دو وجهی گسست و تداوم را دارد؛ در صورت موفقیت این پروسه و انتقال مسالمت آمیز قدرت به فردی دیگری، خودش گسست بزرگ از سیره نا نوشته حاکمان این مرز و بوم به شمار می رود و برای نخستین بار خواهد بود که یک رهبر بر سر کار با اتکا با قانون اساسی و رأی شهروندان قدرت را واگذار می کند. از طرفی هم برگزاری انتخابت، تداوم روندی یاد شده به شمار می رود روندی که در «بن» برای ایجاد و تطبیق نظم دموکراتیک آغاز گردید.

3. تداوم قدرت خاندانی یا تغییر راستین در رهبری؛با برگزاری انتخابات در سال 2014 شاهد جدال بسیار محکم گسست و تدام و در سطحی دیگر نیز خواهیم بود و آن این که آیا انتخابات به معنی عبور از خانواده کرزی و پایان «کرزییسم» خواهد بود یا محملی مدرن و مشروعیت بخش برای تداوم حکومت یک خانواده؟ این در حالی است که حافظه تاریخی کوتاه مدت افغانستان بازگو کننده سلطه سلسله سدوزایی ها از 1747 تا 1818 حکومت برادران وزیر فتح خان از 1818تا 1928 و سیطره برادران مصاحبان از 1929 تا 1978 است. در این کشاکش رئیس جمهور فعلی با آزمون بزرگی مواجه است زیرا برامدن برادر رئیس جمهور از صندوق انتخابات به معنای بازگشت به حکومت خانوادگی بوده و رئیس جمهور نه به عنوان بنیانگذار افغانستان نوین و دموکرات بلکه به عنوان بنیانگذار سلسله دیگر از پوپلزایی ها شناخته خواهد شد.

4. تداوم فساد و سوء مدیریت یا بهبود حکم رانی؛ از طرف دیگر مردم افغانستان با رفتن به پای صندوق های رأی ضمن رأی مثبت به روند جاری انتظار دارند که سیستیم حکومت داری بهبود یافته، فساد کاهش یابد و قطار توسعه کشور به حرکت دراید. حکومت داری خوب و کاهش فساد در گیرو شایسته سالاری، تخصص محوری، مبارزه قاطع با مفسدین، خط بطلان بر سیاست سهمیه و معامله گری در واگذاری مناصب و پست ها است. همچنین طراحی و تطبیق سریع پلانهای توسعه ای متوازن از فاکتورهای حکومت داری خوب و حرکت قطار توسعه به شمار می رود. دست یابی به این اهداف و یا تداوم حکم رانی موجود بستگی به پروگرامهای مدریتی تکت های انتخاباتی و تصمیم رأی دهندگان دارد.

5. بهبود امنیت سراسری و یا تداوم نا امنی ها؛یکی از دغدغه های شهروندان کشور امنیت است. تأمین امنیت و آرامش جزء ضروریات اولیه زندگی محسوب می شود و از وظایف اساسی دولت به شمار می رود، اما در دوازده سال گذشته بحران نا امنی در بخش های وسیع کشور از نواحی مرزی گرفته تا شاهراه ها و حتی قلب پایتخت، همواره آرامش خاطر را از مردم گرفته است. انتخابات در کنار پیمان امنیتی با غرب نقش اساسی در بهبود و یا تداوم وحتی وخیم شدن اوضاع امنیتی دارد. با فرض سلامت انتخابات و صیانت از ارای مردم، این شهروندان است که با دور اندیشی و واقع نگری سکان داری کشور را به کسی خواهند سپرد که پتانسیل و شایستگی لازم را به لحاظ مشروعیت شخصی، تیمی و جلب حمایت های بین المللی در عرصه تأمین صلح و امنیت پایدار داشته باشد و یا این که با معامله گری و احیانا ارمانگرایی زمینه های وخامت اوضاع را فراهم خواهند کرد.

• 7. عبور از قومیت یا تحکیم دیوارهای قومی؛قومیت مدت ها است که بر سیاست افغانستان سایه افکنده و مانع جدی بر سر راه صلح، توسعه و شکوفایی بوده است. متأسفانه در دوازده سال گذشته این پدیده گسترش یافته و شکافهای قومی در سطح نخبگان و مدیریت کشور بزرگتر گردیده است. انتخابات پیش رو و تیم پیروز است که دراین کشاکش جانب تداوم سیاست های قومی را تقویت می کند و یا گسست از سیاست های دوازده سال را در دستور کار خود قرار داده و به سمت پایان بخشیدن به قومیت گام خواهد نهاد.

منبع: http://republicofsilence.org/fa-AF/article/8014

کلمات کلیدی :

انجمن صلح طلبان افغانستان ::: شنبه 92/10/7::: ساعت 2:56 عصر

نظرات و پیشنهادات و انتقادات: نظر

لیست کل یادداشت های این وبلاگ